Rouw is geen onderwerp dat ik alleen professioneel benader. Het is iets wat mij persoonlijk heeft gevormd, verdiept en richting heeft gegeven. Als coach bij Studio Hemelsbreed werk ik met mensen die verlies ervaren — van een dierbare, een droom, een gezondheid, een toekomstbeeld. Maar voordat ik anderen kon begeleiden, moest ik eerst mijn eigen rouw leren kennen.
De breuklijn als begin
Mijn eigen verlies kwam niet met een handleiding. Het was rauw, verwarrend, stil. Ik probeerde het te begrijpen, te fixen, te vermijden. Maar rouw laat zich niet temmen. Het is een golf die je overspoelt, een mist die je dwingt om langzamer te lopen. Pas toen ik stopte met vechten en begon te luisteren, ontdekte ik iets bijzonders: rouw is ook een poort. Naar zachtheid. Naar diepte. Naar wie je werkelijk bent.
Wat rouw mij leerde
- Dat pijn niet opgelost hoeft te worden, maar gedragen mag worden.
- Dat stilte helend kan zijn.
Niet alles hoeft gezegd, soms is samen zwijgen genoeg. - Dat rituelen troost bieden.
Een kaars, een foto, een wandeling in het bos — kleine gebaren met grote betekenis. - Dat het lichaam mee rouwt.
En dus ook mee mag helen, via aanraking, adem, beweging. - Dat er schoonheid zit in de breuklijnen.
Zoals bij Kintsugi: het goud zit juist in de barsten.
Hoe het mijn werk als coach veranderde
Door mijn eigen reis ben ik anders gaan kijken. Ik coach niet direct vanuit een methode, maar vanuit aanwezigheid. Ik weet hoe het voelt om verdwaald te zijn. En ik weet hoe het is om stap voor stap weer licht te vinden. Dat maakt mijn werk geen rol, maar een ontmoeting. Een plek waar alles er mag zijn.
Studio Hemelsbreed is ontstaan vanuit die ervaring. Een plek waar rouw niet weggeduwd wordt, maar erkend. Waar mensen mogen ademen, voelen, helen. En waar ik, als coach, niet boven maar naast je sta.
Geralda.
